286
me dii ament, me dius fidius)1) und Berufungen auf die
Götter 2) ganz gewöhnlich. Er hat sogar nicht Anstand
genommen, als Geheimschreiber Leo's X. (1513-1521)
den Papst in dieser Sprache reden zu lassen, sei es dass
geradezu heidnische Begriffe untergeschoben werden, wie
wenn der Papst dem Könige von Frankreich reiche Gnade
von den unsterblichen Göttern verheisst (1516) 3); oder
dass nur der Ausdruck heidnisch ist: so ist in einem
Schreiben an Kaiser Maximilian (1513) statt des heiligen
Geistes von der aura Zephyri coelestis die Rede 4) und
1) Bembo Ep. falnil. Lib. II. ep. 2. (v. J. 1496) l. c. p. 162.
Lib. VI. ep. 54. (v. J. 1534) p. 232. b.
2) Ibid. II, 9. p. 164. a. (1498): reliquum est, ut deos orem etc.
I, 19. p. 160. u. (1499): deosque rogo, ut tibi istum inagistratum
fortunent; VI, 18. p. 223. b. (1530): deos quaeso, te tuis s0spi-
tem diu servent; ebenso in einem Briefe an Melanthons
Schwiegersohn Georg Sabinus (1535), VI, 60. p. 235. a.: dii
tibi matrimonium fortunent. Ferner VI, 65. p. 237. a. (1535):
Priolo dii prudentiorem mentem velim dent. In einem Brief an
den Bischof Jac. Sadoletus (1532) III, 27. p. 182 a. heisst es:
quemadmodum ipse tuo in libro suavissime Scripsisti, non sine
deorum immortaliuin fortasse numine hunc te librum ante Hor-
tensium confecisse. In zwei Briefen v. J. 1533 kommt die
Formel vor: sed haec deus aliquis gubernabit, III, 29. p. 184. u.
VI, 64. p. 236. b. Eine scherzhafte Beziehung auf den Jupiter
pluvius enthält ein Brief aus Nonianum (1498) II, 18. p. 167. a.:
quibus (pluviis) puto Nonianuxn Jovem velle meis studiis Suf-
fragari.
a) Bembo Epist. Leon. X. nomine script. Lib. XII. ep. 24. l. c.
p. 197. a. In einem päpstlichen 'l'rostsehreiben über den Tod
eines Bruders aus demselben Jahre heisst es, XIII, 30. p. 116. m:
te existiino deorum immortalium voluntatem tuam ipsius volun-
tatem jain fecisse.
4) Ibid. I, 22. p. 26. b. Vergl. l, 1. p. 3. a. (1512): divinae mentis
auram suppliciter preeati.