512
dan zusammengesetzt sei. Diese Ableitung giebt zuerst
Hieronymus sowohl in seinen Fragen zur Genesis (zu
c. 14. v. 14. aus Anlass des Namens Dan) 1), als in seinem
Commentar zum Matthäus (zu c. 16. v. 13. aus Anlass
des Namens Cäsarea Philippi) 2): und ihm sind alle spätem
Kirchenschriftsteller gefolgt. Namentlich findet sich seine
Erklärung im 7. Jahrhundert bei Isidorus 3) nach der
erstgenannten Stelle, so wie bei Adamnanus 4) nach der
letztgenannten Stelle und eben so im folgenden Jahr-
hundert bei Beda 5). Dazu kommt im 12. Jahrhundert
Wilhelm von Tyrus 6) (um H84), der sich auf Beda
beruft, ferner im 13! Jahrhundert Vincentius von Beauvais 7),
der dem Isidorus folgt, und Brocardus S), der nach eigner
Ansicht des heiligen Landes ähnlich sich ausspricht (im
J. 1283). Endlich gedenkt noch Adrichomius 9) 1585)
Hieronym. Quaest. in Genes. 14, 14. Opp. T. III. p. 328.
ed. Vallarsi: Dzm autem unvus e fontibus est Jordanis. Nam
alter vocalzur Jor, quod interpretatur 4322399011 id esl. rivus.
Duobus ergo fontibus, qui haud procul a se distant, in unum
rivulum foederatis Jorzlanis deinceps appellatur.
2) 1a. 00mm." in Manh. 16, 1a. Üpp. T. vn. p. 121. im 10m5
est Caesareae Philippi, ubi Jordanis oritur ad radices Libani et
habet duos fontes, unum nomine Jor et alterum Drm; qui
simul mixti Jordanis nomen efficiunt.
3) Isidor. Orig. Lib. XIII..c. 21. S. 18., wo 'es' fälschlich heisst
procul a se distantibus stalft haud procul a se distantibus. Dieser
Fehler ist auf Vincentius von Beauvais (s. Anm. 7.) überge-
gangen.
4) Adam nan. De locis sanctis Lib. II. c. 19. p. 515. in Mabillon
Act. Sanct. ord. Bened. T. III. P. 2. '
5') Beda Comm. in Marc. 8, 27. Opp. ed. Giles Vol. X. p. 125 sq.
ü) Willermi Tyr. Hist. Lib. XIII. c. 18. p. 843. ed. Bongars.
in Gest. dei per Francos.
Vincent. Bellov. Spec. nat. Lib. V. c. 39. p. 331. b.
e) Brocard. Descr. terrae sanctae c. 3. p. 172. ed. Clericus bei
d. Onomasticon urbium et locorum s. script. Amstel. 1707. fol.
g) Adrichom. Theatr. terrae sanctae. Col. Agr.1628. p. 109. col. l.