Sodomie.
455
Johannes von Salisbury entwirft uns ein wahrhaft ebscheuliches Bild
von dem Treiben der Wollüstlinge Vergebens wurden in den Con-
cilien gegen dieselben Beschlüsse gefasst (s. Concil von London 1102,
Can. XXVIII; bei Labbe, Concil. XII, 1104)).
Auch in Frankreich hatte diese Verirrung bald Eingang gefun-
denz). Die Concilien zu Paris vom Jahre 1212 (Can. XX. XXI) und
Runen vom Jahre 1214 (Pars II, Gen. XXIV und P. III, Garn. XXI)
drohen, die Todesstrafe gegen die Verbrecher zu verhängen (Labbe,
Conc. XIII, 840 Hi; 876; 884). Wenn ein Mann nicht sofort bereit
wer, dem Entgegenkommen eines Weibes Folge zu leisten, so war
man gleich bereit, ihn jenes entehrenden Lasters zu bezichtigen 3).
Deutschland war auch nicht rein geblieben. Schon Heinrich von
1) Polycraticus III, e. 13 (Opp. ed. Giles III, 206): Sed quid filias et uxores
(quod licet jura prohibeant, tamen quocunque niodo natura permittit) exponi
queror, aut prostitui? In ipsam naturam, quasi gigantes alii, Theoinachiam no-
vain excrcentes, insurgunt. Filios offerunt Veneri, eosdemque in oblatione puppa-
ruin virgines praeire compellunt. ln illis etenim aetatis maturitas expeetartur; at
in his sufficit alienae impudicitizte voluptatem posse expleri. Pudet dicere, quod
se ipsos viii, aetate provectiores et sensu, turpitudini tantae 11011 suhtrahunt, et
quuin eos in nobiliori sexu natura creaverit, ad deteriorlem quantum in ipsis est,
ex innata malitia lorolabuntur, eifeminati vitio et corruptela morum, quuin tamen
naturae beneiicio feminae esse non possint. Quum lascivientis divitis luxus libi-
dini vota sua praecingit, recuinbentis pedes calamistratus coinatulus exeilait, ni-
toreiu invidens meretrici, histrioni habitum, cultum procis, virginibus ornatum,
triumphalem quoque principibus apparatum, et in alioruin conspectil pedes, et
ne plus dicam, teneris manibus tibias tractat. Chirothecatus enim incessit diutius,
ut manus soli subtractas emolliret ad divitis usuin. Deinde licentia paululum pro-
eedente totum corpus impudico tactu oberrans pruriginenl scalpit, quam fecit, et
ignes Veneris languentis inflammat etc.
2) Walther von Chatillon (ed. Mülclener) I, 97: Filii nobilium, duin sunt ju-
niores, Mittuntur inFranciam üeri doctores, Quos prece vel pretio domant eorrup-
tores: Sie praetextatos referunt Artaxata niores Se mares eifeminant et equa
fit equus Princilaes in habitum verterunt hoc crimen, Virum viro turpitcr
jungit novus hymen. ,
3) Als Lanval nicht sogleich den Avancen der Genievre Folge leistet, schilt
ihn dieselbe (Marie de France, Lai de Lanval 277): Asez le n1'a-t'un clit suvent
Que de fennne n'avez talent. Vallets avez bien afaitiez, Ensanble 0d eus vous
deduisiez. In gleicher Weise klagt die Königin von Jerusalem den Gilles de
Chin an, der, getreu seiner Geliebten, ihre Gunst verschmäht (3541): „Voire, iait-
ele, en garchon; V02 traies de mauvais archon N'a point de fer en votre flece."
(3547) Gilles Tentent, ne li plot 1nie Qu'ele le rete d'irezie. Si li repond en-es-
le-pas: ,Sedomitez ne sui-je pas." Vgl. Sainte Leoeade (Meon, Fahl. I, 310) v. 1'233 ff.
und Dümmler in der Zeitschr. f. deutsches Altth. NF. X, 256.