Gemmenschneider.
eona in einer vaticanischen Handschrift (n. 5252, p. 10) folgende Angabe ge-
funden (s. Bull. delP Inst. 1853, p. 26); "Eng. P. a. XV (Eugenii Papae
anno XV : 1445) Venetum Ser. ab urbe condita M. XX. III. Ad crystallinam
Alexandri capitis ymaginem. Hec antiquis grecis litteris descriptio conscuplta
Vldetur EYTI-IXHC
JIOCKO YPIAo Y
AIFEAIOC EHOI
Que latine sonant: Eutychus Diuscuridis Aigelius fecit." Nach den folgenden
Worten: „Bertuti0 Delphine Venetum Alexandreae classis praefecto" schien
diesem der Stein von Cyriacus geschenkt worden zu sein. Die Vermuthung
Braun's, dass der angebliche Alexander nichts anderes sei, als unsere Athene,
hat sodann ihre Bestätigung durch eine weitere Mittheilung de Rossfs (p. 54)
aus einer andern vaticanischen Handschritt (5237, fol. 51511) erhalten, welche
von einem Zeitgenossen des Cyriacus aus dem Anfange des fünfzehnten Jahr-
hunderts herstarnlnt": EYTY-Xfic
AIOCKO YPIÄo Y
AIFEAIOU EPOI
502 „Ad M. Laepomagnum ex K. A. litterarum particula de Alexandri mace-
donis in cristallino sigillo comperta nuper imagine praescripta cum inseriptione
Praeterea ut insigne admodum aliquid tihi referam, cum mihi Jo. Delphin,
ille Naüagxog diligens mi (IIILÄOTTOVCÖTGUOQ, apud eum per noctem praetoria sua
in puppi moranti pleraqrle nomismata praeciosasque gemmas ostentasset, alia
inter eiusdem generis supellectilia nobile mihi de cristallo sigillum ostendit,
quod policiaris digiti magnitudine galeati Alexandri macedonis imagine pectore
tenus miraque eutychetis artificis ope alta corporis concavitate insignitum erat
et expolitae galeae ornamento, bina in fronte arietum capita, certa Ammonii
Jovis insignia parentis, tortis cornibus impressa, ac summo a vertice thyara,
cursu veloces hinc inde Äagyßxolig molosos, gerere videtur eximia artis pulchri-
tudine, et sub galea tenuissimus (sie) hinc inde capillamentis princeps suctili
velamine et peregrino habitu elaboratis a summitate listis amictus, dexteram et
nudam cubitenus manum, veste summo a pectore honeste pertentantem, videtur
' admovisse, et gestu mirifico facies regioque aspectu acie obtuitum perferens,
vivos nempe de lapide nitidissimo vultus, et heroicam quoque suam videtur
magnitudinem ostendare. Cum et ad lucem solidam gemmae partem objectares,
ubi cubica corporalitate, intus suhlucida et vitrea transparenti umbra mira
pulchritudine membra quoque spirantia enitescere conspectantur, et tam c0n-
spicuae rei opificem suprascriptis inibi consculptis litteris graecis atque vetus-
tissimis intelligimus."
Im vorigen Jahrhundert befand sich der Stein im Besitz der Salviatfs und
Colonnefs, sodann der Fürsten Avella in Neapel. In neuerer Zeit gehörte er,
wenn ich nicht irre, zur Schellersheim'schen Sammlung, so dass ein zweites
Exemplar der MarlborougHschen Sammlung (t. 2, pl. 12), welches Glarac p. 112
erwähnt, wohl eine Gopie sein wird.