320
ANHANG III.
Ravenna pro exigenda pecunia sibi debita pro iiguris et ornamen-
tis factis Altari S. Antonii de Padua. Jacobus de Satronibus Not.
18.
Ueber Donatello's Todesjahr sind ausser Vasari noch folgende An-
gaben zu berücksichtigen:
Matteo Palmieri. Di temporibus suis: 1467. Donatus florentinus
sculptor artis insignis Florentie moritur.
Bart. Fontii. Annales suarum tempor. 1466. Donatellus Horentinus
sculptor sexto et septuagesimo etatis anno Florentie obiit IV idus Decembris.
Der Erstere irrt in Bezug auf das Jahr, der Zweite das Alter Dona-
tello's. Sein Grab ist in S, Lorenzo neben dem des Cosimo.
Hierüber Roselli in seiner Beschreibung der Gräber des unterirdischen
Kirchhofes von 1462:
A maestro Donatello nobilissimo scultore per commissione
dcl magnifico Piero di Cosimo de Medici si e allogata la prima
sepoltura del secondo filare che incomincia appie lo scaglione
sotto 1a capella dclla Madonna, allato alla sagrestia de" Medici, e
accanto la porta, che entra nel cimitero sotto la chiesa di
S. Lorenzo.
(S. Moreni: Einleitung zur Vita anonima des Brunellesco, ed. Baldinucci.)
Auf diesem Grabe liess Car. Salvini im Jahre 1738 folgende Inschrift
anbringen :
Donatellus
Restituta antiqua sculpcndi coclandique arte celebcrrilnus Mediceis Principi-
bus summis bonarum artium patronis apprime carus, qui ut vivum suspexere
mortuo etiam sepulcrum loco sibi proximiore constituerunt. Obiit idib. Dec.
Anm. Sal. MCCCCLXVI. aet. suae LXXXIII.
19.
Zum Schluss noch einige Stellen über seinen Charakter als Mensch
und Künstler, sowie einige Zeugnisse des allgemeinen und hohen Ruhmes,
welchen er unter seinen Zeitgenossen und den unmittelbar nachfolgenden
Generationen genoss. Ueber seine Geringschätzung des Geldes, so lange er
solches hatte, was gerade deshalb nicht immer der Fall war, sowie über
seine Freigebigkeit gibt es mehrere Anekdoten.
Pomponius Gauricus de sculptura erzählt:
Liberalern preterea ac minime sordidum, qualem superiori-
bus annis Donatellum Florentinum finisse accepirnus, fertur enim
ab iis qui eum noverunt pecuniolam omnem in cistella habuisse,
ita ex officine tigno suspensa ut quando vellet et quantum quis-
que vellet accipere atque uti frui suo iure potuisset, preclarum
facinus atque ipso Donatello dignum.
Ueber seine Fruchtbarkeit sagt derselbe Autor:
"Donatellus, ipse Cionis ut putatur discipulus ere, ligno
marmore laudatissimus plura hujus unius manu exstant opera,
quam semel ab eo ad nos ceterorum omnium."